Christelijke Gereformeerde Kerken
De gemeente die hier samenkomt behoort tot het verband van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland.
Het zegel van deze kerken verwijst naar de ontmoeting van Mozes met de HERE God, Die Zich aan hem openbaarde in de “brandende braambos”. De Latijnse tekst luidt vertaald: “En toch niet verteerd”. Hiermee wordt treffend het besef aangegeven, dat de kerk niet leeft van haar eigen kracht en waarde, maar van Gods genade.
De naam ‘Christelijke Gereformeerde Kerken’ zegt het al: wij zijn ‘christelijk’ en ‘gereformeerd’. Beide woorden zijn bijvoeglijke naamwoorden bij ‘kerken’. Wij zijn christelijke kerken omdat we bij de wereldgodsdienst van het christendom horen. En wij zijn gereformeerde kerken omdat we binnen die wereldgodsdienst horen bij de gereformeerde traditie. Die traditie ontstond in de 16e eeuw, onder invloed van mensen als Maarten Luther en Johannes Calvijn (de Reformatie).
De Christelijke Gereformeerde Kerken zien de Bijbel als het woord van God. In de Bijbel heeft God laten zien wat Hij belangrijk vindt. De hoofdpunten uit de Bijbel zijn samengevat in de drie belijdenisgeschriften. Dit zijn de Nederlandse Geloofsbelijdenis, de Heidelbergse Catechismus en de Dordtse Leerregels. Deze documenten zijn allemaal geschreven in de 16e en 17e eeuw en zij zijn specifiek voor de kerken die horen bij de gereformeerde traditie. Daarnaast erkennen de Christelijke Gereformeerde Kerken de oudere belijdenisgeschriften die christelijke kerken overal ter wereld erkennen. De Apostolische Geloofsbelijdenis is daarvan de bekendste.
De predikanten worden opgeleid aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn. Hoewel de universiteit in dienst staat van de opleiding tot predikant in de Christelijke Gereformeerde Kerken, besloot de Generale Synode in 1968 haar opleiding ook open te stellen voor anderen die een wetenschappelijke theologische opleiding wilden volgen, en daarvoor over de vereiste diploma’s beschikten en instemming betuigden met de gereformeerde belijdenisgeschriften.
